نقش مدیریت دانش در توانمندسازی منابع انسانی ستاد مرکزی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای

امروزه در عصر اقتصادی دانش محور زندگی می کنیم. دیگر مانند گذشته، توجه اصلی سازمان ها در ماشینی شدن نیست، بلکه تأکید اصلی آنها بر هوشمندی، درک مهارتها، دانش و تجارب کارکنان است. بدون شک تاکید بر دانش، نتایج شگرفی را در پی داشته است؛ ظهور کلماتی چون سرمایه های دانش محور، کارکنان دانشی و بازار دانشی حکایت از این پدیده مهم دارد. در شرایط کنونی، توجه به دانش نیروی کار و نگرش سرمایه ای به آن، نقطه عطفی در تغییرات سازمانی و عملکرد فردی محسوب شده و سبب بروز دیدگاهی بر پایه توسعه "مدیریت دانش سازمانی" شده است. مدیریت دانش سازمانی ابزار مدیریتی جدیدی است که مورد استقبال شدید سازمانهای عصر کنونی واقع شده است. البته، این تمایل درونی ناشی از نتایج متعاقب پیاده سازی آن، یعنی توانمندسازی سرمایه های انسانی است. بر این اساس، پژوهش حاضر به مطالعه تأثیر پیاده سازی مدیریت دانش بر توانمندی منابع انسانی ستاد مرکزی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای پرداخته است. هدف این تحقیق پاسخ به این پرسش بود که «مدیریت دانش در توانمندسازی منابع انسانی ستاد مرکزی چه تأثیری دارد؟» تحقیق حاضر دارای 1 فرضیه اصلی و 3 فرضیه فرعی است، که مبنای نظری آن مدل هیکس(2000) و مدل دی اسکات و تی جیف (1990) می باشد. روش تحقیق با توجه به هدف، کاربردی و از نظر روش اجرا، توصیفی از نوع پیمایشی بوده و داده های مورد نیاز با استفاده از پرسش نامه و به روش نمونه گیری تصادفی از بین 280 نفر از کارکنان جامعه مورد مطالعه گردآوری گردید و فرضیات از طریق آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد بررسی قرار گرفتند. همان طور که یافته های تحقیق نشان می دهد، استفاده از مدیریت دانش بر تمام ابعاد توانمندسازی منابع انسانی ستاد مرکزی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای اثرگذار است و بیشترین اثر گذاری مدیریت دانش بر مولفه فردی توانمندسازی می باشد.